“Assalamu’alaikum
Eyang....................”, kandhaku uluk salam nalika sowan menyang daleme
Eyang.
“Wa’alaikumsalam, riyin
sekedhap”, wangsulane Eyang.
Ora let suwe, lawang
Eyang mbikak lawang.
“Eh, Ida dolan,
mlebu-mlebu”, ngendhikane Eyang.
“Inggih Eyang”, jawabku
sinambi ngambung astane Eyang.
“Sik, tak mateni
komputer dhisik”, ngendhikane Eyang.
“Lha nembe napa Yang?”,
pitakonku marang Eyang
“Lagi facebookan”, wangsulane Eyang
Weleh-weleh Eyang iki,
gaul banget ya, batinku karo gumun. Facebookan,
trus ukara-ukarane kang digunakake ngeloni trend-e
jaman, jan kaya bocah enom kae. Mbokmenawa watake Eyang ngono yak-e, selalu muda, istilahe.
Sasi iki yuswane eyang
jangkep sewidak papat tahun. Dadine Eyang putriku wis pensiun wolung tahun. Eyang
biyene dadi perawat ing puskesmas. Kanggo ngisi wektu longgar ing masa pensiun
iki, Eyang gaweyane browsing internet
lan nulis ing majalah-majalah. Artikel-artikel kang ditulis Eyang biyasane
babagan kasarasan, amarga jumbuh klawan profesine Eyang. Ing daleme Eyang, ana komputer kang wis
dipasang internet. Angger ana artikel kang dadi, Eyang langsung mbukak email lan ngirim artikele. Tulisane
eyang uga apik, mula akeh artikele Eyang kang kapacak ing majalah-majalah.
Eyang Putri wiwite facebookan iku setahun kepungkur, nalika
Eyang Kakung seda. Tirosne Eyang Putri iku kabeh dilakoni kanggo tamba sepi.
Kanca-kanca facebookan-ne akeh-akehe
ya keluwargane eyang dhewe, wiwit putra, putu, lan ponakan-ponakanne eyang.
Sisane ya kanca-kancane Eyang kang mudeng facebook-an.
Nalika aku ndeleng kancane Eyang, aku njomblak kaget, udakara ana 300-an
kancane Eyang. Jumlah kang akeh kanggo ukurane Eyang kang sepuh. Gek-gek, wong
kang ora dikenal, padha di-add-i
mengko, batinku.
“Mengko awakmu nginep
tho Ndhuk?”, pitakone Eyang.
“Inggih Yang, kula
nembe libur kuliahe”, wangsulanku.
“Ya, yen ngono Eyang
takmasak sing enak”, ngendhikane Eyang
“Inggih Yang, kula
ewangi nggih”, kandhaku.
“Ya Ndhuk, cah wedok
iku kudu kulina masak supaya yen mbesuk wis omah-omah iku ora bingung arep
masak apa”, ngendhikane Eyang.
“Nggih Yang”, kandhaku
karo ngguyu.
Sapa tha sing ora
krasan menyang daleme Eyang kang rapi lan resik panggonane. Takkira kabeh
putra-putrine Eyang trima sowan menyang daleme Eyang menawa ana preian dawa
ngono. Daleme Eyang iku bentuke omah joglo kang amba banget. Senajan amba,
karesikane tetep kejaga. Ing kiwa-tengene omah ditanduri wit jambu lan pelem.
Yen wis wayahe woh, wis jan kathing grandhul wohe. Sakliyane kuwi
kembang-kembang mawar lan melathi tukul kanthi subur, gawe senenging ati kang
nyawang.
Eyang Putriku priyayine
gaul. Bab iki sakjake kegawa nalika eyang isih timur. Senajan tha wong desa,
pengangone Eyang ora kalah karo wong kota kae, nanging tetep ing wates-wates
norma kesopanan. Akeh saiki, wong-wong merga sumuk hawane, panganggone
saksenenge dhewe. Kathok dhawa diketok dadi sakpupu, semono uga rok, senenge
nganggo sing cilik-cilik. Durung maneh sok-sok nganggo klambi kang kethok
keleke. Yen klambi-klambi ngono kuwi pancen patute dienggo ing ngomah wae, ora
ing papan-papan umum kang akeh wong nyawang.
Sakliyane kuwi, Eyang
iku priyayine penak diajak gunem. Dadine, sok-sok aku curhat karo Eyang babagan masalah pribadiku. Eyang tansah maringi
aku pitutur kang wicak nanging ora otoriter
nalika aku bingung ngadhepi masalahku. Siji maneh sing minangka nilai plus-e Eyang yaiku pinter masak. Maeman
ing daleme Eyang enak-enak pisan. Tur eyang bisa masak apa wae, saka sega soto
nganti gawe spagetti. Wiwit saka klepon nganti kue dorayaki duweke doraemon. Wiiis....betah tenan aku. Mung sayange daleme
Eyang beda kabupaten karo omahe bapak-ibu, dadine mung akhir minggu aku bisa
dolan. Manawa akhir minggu dulur-dulurku uga akeh kang dolan menyang daleme
eyang. Saengga suasanane dadi rame. Biayasane acara kang ajeg ditindakake yaiku
nonton film bareng. Dadine eyangku
wis wareg nonton film, judul apa wae ngerti. Sak film “Catatan si Boy” nganti tekan “Harry Potter”
Sabtu awan iki, Eyang
ngajak aku lan Mas Tono, sedulur misananku ngajak film ing bioskop. Kebeneran
aku lan Mas Tono uga longgar, dadi bisa ngancani eyang. Sakwise ningali film Eyang greneng-greneng.
“Kok ora ana film basa daerah ya, umpamane Basa Jawa,
Basa Sunda, utawa Basa Medura ngono”, ngendhikane Eyang.
“Lha napa tiyang –tiyang
sing nonton sami ngertos basane tho Yang”, wangsulanku.
“Yo dikeki text-e ing Basa Indonesia. Film Inggris
wae bisa ditampa masyarakat kok, ngapa film kang nganggo basa daerahe dhewe ora
bisa ditampa. Iki mujudake rasa nasionalisme”, ngendhikane Eyang maneh
“Nggih Yang, leres
niku”, wangsulane aku lan Mas Tono bebarengan.
***
Sore
iki tugas kuliahku wis rampung kabeh. Kanggo ngisi wektu longgar, taktancepake modem ing laptopku. Iseng-iseng aku mbukak facebook. Aku ndelok pemberitahuan ing facebook, ing kono ngandhakake menawa Eyang update status pirang menit kepungkur. Eyang nulis ing facebook-e: lagi galau nie. Wis jan, ngapa Eyang dadak galau barang, kaya ABG-ABG wae sing jare wong-wong isih labil. Tanpa mikir dawa, aku mateni laptop banjur sowan ing daleme Eyang.
Sapa ngerti yen ana kancane, Eyang dadi ora galau.
Nalika aku teka ing
ndaleme Eyang, malah Eyang kang gumun, keneng apa aku mara nanging ra telpun
ndhisik.
“Tirosne Eyang galau, ndados kula mriki”, kandhaku
nyoba menehi penjelasan
“Hihihihi, aku mung iseng lan gojegan Cah ayu, ra ngertia,
didarani tenanan, hehehe”, ngendhikane Eyang karo gumujeng.
“Ya maturnuwun awakmu
perhatian marang Eyang, kene takmasakake mie ya Ndhuk”, tambahe Eyang.
“Purun Yang”,
wangsulanku karo seneng amarga kawit mau wetengku durung kisenan sega sak upa.
***
Pirang-pirang
minggu iki aku arang sowan menyang daleme Eyang. Alesane klasik, tugas kuliah akeh lan arep ujian semesteran. Sakjane ya
kangen Eyang, ananging kepriye maneh. Aku mung bisa titip salam kanggo Eyang
menawa Bapak Ibu arep sowan menyang daleme Eyang. Lagi enak-enak ngalamun,
dumadakan HP-ku muni. Ana sms kang mlebu,
saka Eyang. Intine, Eyang maringi kabar menawa sakiki wis duwe account twitter. Tirosne Eyang, akeh
artis-artis kang di follow.
Gedheg-gedheg aku, wis jan, Eyangku gaul tenan....